Het seizoen van PSV is nauwelijks 90 minuten oud en de kritieken zijn niet mals. PSV heeft nog alle kansen en mogelijkheden om er een goed seizoen van te maken maar de media loeren naar alles wat bekritiseerd kan worden. Toon Gerbrands is daar ook onderdeel van. De directeur heeft het vaak over topsporten en leiding geben.
Sjoerd Mossou van het AD ziet Toon Gerbrands als kundig bestuurder en schrijft in zijn column in het AD over de leiding van PSV. Een aantal passages van de column in AD Sportwereld.
Gerbrands heeft het al vaak gezegd: bij PSV staat de ‘binnenwereld’ vierkant achter Phillip Cocu. De positie van de trainer was deze zomer nooit een serieuze discussie – en we mogen aannemen dat dat sinds donderdagavond (0-1 tegen een stel Kroatische knoesten) niet opeens anders is. Om met Toon te spreken: ,,De buitenwereld heeft vast een mening, maar die zijn niet elke dag aanwezig, dus die kunnen daar niet over oordelen.’’
Het is klassieke Gerbrands-retoriek, de directeur heeft zes managementboeken volgeschreven met wijsheden van hetzelfde genre, en ik bedoel dat niet badinerend. Ik luister best graag naar Toon.
Gerbrands is een soort levende tegeltjesmachine. Zijn mond produceert een onophoudelijke stroom van geinige zinnetjes, originele metaforen, semi-wijsheden, amateurpsychologische gedachten, vergeten Sneker spreekwoorden en vermakelijke kronkeltheorieën.
In het geval van de beroemde Gerbrandsiaanse binnenwereld-buitenwereldtheorie is er alleen één klein probleempje: het berust op een hardnekkig misverstand. De theorie klopt hooguit ten dele.
Bij PSV loert het gevaar van het oud-Hollandse suflullen
Dat de buitenwereld vaak niet goed kan oordelen over ingewikkelde kwesties, wil ik voor de goede vrede nog wel aannemen. (Je zou wel gek zijn al die hysterische meninkjes van tegenwoordig heel serieus te nemen.)
Maar dat de binnenwereld dat te allen tijde het beste kan – goed en zuiver beoordelen – is natuurlijk onzin. Juist van een klein afstandje zie je vaak scherper dan van heel dichtbij.
Onbedoeld leverde Cocu donderdagavond nota bene zelf het bewijs: als enige mens op aarde vond de trainer het wel meevallen met die blamage. PSV had toch nog ‘72 procent balbezit’ gehad.
De Eindhovense buitenwereld oordeelde afgelopen lente scherp en meedogenloos over PSV en Cocu: de rek was eruit. Deze club had frisse lucht nodig, nieuwe energie, een nieuwe start. Volgens Gerbrands & co was dat allemaal onzin en lariekoek. De binnenwereld wist wel beter.
Dat mag natuurlijk, van mij mag Cocu nog tachtig jaar trainer blijven, maar PSV nam daarmee op zijn minst één flagrant risico: de druk stond meteen op de ketel. Het krediet was op voorhand al flinterdun. Een moeizame seizoenstart zou meteen storm en acuut crisis betekenen, en voor je het weet is in de herfst je seizoen kapot.
