Karim Rekik maakte in de zomer van 2015 de overstap van PSV naar Olympique Marseille. De verdediger geldt nog steeds als grote belofte maar een echte doorbraak op het hoogste niveau heeft zich nog niet voltrokken. Wel heeft de verdediger op jonge leeftijd al een prachtige rij club achter zijn naam staan. City, PSV, Olympique Marseille en Hertha BSC.
Zijn periode in Zuid Frankrijk was een periode met ups en downs. In zijn eerste seizoen bij de Zuid-Franse club kwam de verdediger nog wel aardig veel aan spelen toe, maar afgelopen jaar was dat niet het geval. Daarom was het voor de enkelvoudig international tijd om verder te kijken. Hertha BSC legde hem onlangs vast.
“Speeltijd was mijn prioriteit”, zegt Rekik in gesprek met L’Équipe over zijn transfer naar Hertha. “Ik heb de laatste vier maanden van het seizoen niet gespeeld en ben daarom erg gretig. Ik ben dolblij met deze kans. Hertha heeft grootse plannen en een mooie filosofie. De coach Pal Dardai wil met zeer hoge druk spelen en dat bevalt me zeer”, aldus Rekik, die afgelopen winter tot verbazing van menigeen bij Marseille bleef. “Ik wilde niet weglopen van de situatie, maar mijn waarde tonen op elke training. Ik heb zes maanden gevochten. In juni was het pas tijd om te vertrekken. Hertha is de juiste club voor mij, aangezien het in de Europa League uitkomt.”
Rekik kijkt positief terug op zijn periode in Marseille. Zijn doelpunt tegen rivaal Olympique Lyon noemt hij geweldig. “Iedereen werd gek, dat had ik zo nog nooit gezien”, stelt Rekik. “Het waren wel twee ingewikkelde jaren. Ik heb vier coaches gehad en er waren ook drie verschillende managers”, stelt de Nederlander, voor wie het laatste half jaar vooral lastig was wegens zijn grote gebrek aan speeltijd. “Ik heb wel altijd het geloof gehouden en trainde keihard. Ik moest klaar zijn als de kans voorbij zou komen. In het voetbal kan het snel gaan. Ik heb alles gegeven. Ik kijk niet met boosheid terug naar Marseille; ik heb genoten van mijn tijd en wens de club het beste. Ik vind Rudi Garcia ook een goede coach. We respecteren elkaar en ik accepteerde zijn keuze. Hij was altijd eerlijk tegen mij. We zaten op dezelfde golflengte.”
