PSV heeft zaterdagavond in de thuiswedstrijd tegen sc-Heerenveen eigenlijk een topprestatie geleverd.
Niet omwille van de drie punten, niet meteen omwille van het aantal gescoorde doelpunten en ook niet omwille van de toch hooggespannen en tevens hoopvolle verwachtingen. De algehele houding van de ploeg van Peter Bosz, die vanaf het beginsignaal meteen zichtbaar was, zorgde voor geloof in eigen kunnen en geloof in een goed resultaat.
Dat is normaal gesproken niet iets heel bijzonders maar na de afgelopen twee tot drie maanden ook niet meteen vanzelfsprekend. Vanaf het startsignaal straalde de ploeg van Bosz winnen, zelfvertrouwen, daadkracht en wilskracht uit. Het resulteerde meteen in veel druk naar voren, aanvalsdrang en vooral geloof in een goede prestatie. Dat mag na een 1-7 thuisnederlaag met twee opeenvolgende voorgaande nederlagen best benoemd worden.
En dus won PSV voor het eerst sinds 25 januari 2025 weer een wedstrijd in de Eredivisie. Ismael Saibari en Guus Til zorgden voor de treffers maar er hadden eigenlijk veel meer PSV’ers op het scorebord moeten staan. Opvallend was het spel van Ledezma, die niet goed tot zwak voor de dag kwam tegen Arsenal maar tegen Heerenveen met volop zelfvertrouwen aan de aftrap verscheen. Ledezma was bij menig aanval over de rechterflank betrokken en liet aan de bal andermaal zien het niveau van PSV gewoon aan te kunnen. Als er echt stevig en noodzakelijk verdedigd dient te worden gelden er andere wetten, die Ledezma niet altijd de baas is maar dat is niet per se de schuld van de van origine middenvelder.
PSV begon sterk aan het thuisduel met Heerenveen en wist de club uit Friesland direct vanaf de aftrap bij de keel te grijpen. De ploeg van interim-trainer Henk Brugge trachtte op te bouwen maar kon naar adem happen door een volop druk zettend en goed spelend PSV. De score had veel hoger uit moeten vallen maar de ploeg van Bosz wist de kansen niet af te maken en kende tevens enige moeite diverse goede aanvallen goed uit te spellen.
Zwak verdedigen, hoe is het immers mogelijk dat een ervaren centrale verdediger als Olivier Boscagli inmiddels is, op die manier betrokken geraakt bij een tegeldoelpunt, zorgde voor de onverdiende aansluitingstreffer. Uiteraard voltrok zich dit feit niet zonder andermaal een keepersfout van Walter Benítez. De wederom zwak keepende Argentijn besloot zichzelf andermaal ter aarde te storten in plaats van te doen wat een keeper hoort te doen bij een laag schot in de verre hoek. Onze inmiddels bijna wekelijks blunderende Argentijnse doelman dacht andermaal met slechts ‘vallen’ de doelpoging van de Friezen in de verre hoek te kunnen keren. Het had er eigenlijk ook nog alle schijn van dat de doelman zijn rechterhand introk bij de poging de bal te keren.
Een doelman behoort bij dergelijke doelpogingen richting de verre hoek te duiken en zichzelf te strekken naar de bal. Niet Walter Benítez, de Argentijn denkt namelijk nog altijd een doelpoging in de lange en verre hoek te kunnen keren middels slechts te ‘vallen’ in plaats van te duiken. Aldus, feitelijk andermaal zeer zwak gekeept, zoals de doelman uit Argentinië ook in de eerste helft andermaal moeite kende een schot te controleren. Benítez verwerkte de bal op een zelfde manier zoals hij ook de voorzet van Francisco Conceição in de slotfase van Juventus – PSV trachtte weg te werken. Een fout, andermaal.
Laten we het trage opbouwen van de nummer één onder de lat bij PSV verder maar niet benoemen. Het vertragen, wachten en vervolgens bijna ongecontroleerd uitschieten van de bal is inmiddels vaste prik geworden in plaats van een uitzondering. Ook tegen Heerenveen pakte Benítez weer tientallen seconden om de bal vervolgens gewoon over de zijlijn te schieten. Onthutsend is het. Kortom, Walter Benítez zakte andermaal door de ondergrens waar inclusief wissels veertien PSV’er omwille van eerder genoemde redenen juist wél een topprestatie wisten te leveren.
