In zijn column in De Telegraaf is Valentijn Driessen deze week lovend over de spelers van PSV. Zowel het spel tegen Feyenoord als hoe de spelers afgelopen week in de media reageerden kon de chef sport van De Telegraaf bekoren.
“Niets mag deze verdiende zege op Feyenoord in de schaduw zetten. Ook niet dat de prioriteit bij Feyenoord zichtbaar lag bij de halve finale van de KNVB-beker woensdag tegen Willem II of dat PSV vrijuit kon voetballen omdat Ajax niet in staat was thuis een resultaat te boeken tegen ADO Den Haag. Het was juist extra knap van het elftal van Cocu dat uit die misstap van Ajax motivatie werd geput om vanaf de eerste minuut in de altijd zo vijandig gezinde Kuip voor de winst te gaan en niet te speculeren op een ’veilig’ gelijkspel,” aldus Driessen.
Driessen vervolgt: “Na een tumultueuze week reageerden de PSV’ers tegen Feyenoord zoals spelers van een zelfbewuste koploper horen te reageren. Opvallend, geen enkele PSV-speler nam afgelopen week de gedaante aan van Calimero. Werd het puntenverlies tegen Heerenveen bij monde van aanvoerder Luuk de Jong manmoedig gedragen; geen enkele PSV-speler zeurde over de rode kaart van Hirving Lozano en de lange schorsing voor de Mexicaan. De PSV’ers spraken liever over de spelers, die wel van de partij waren en wilden juist bewijzen niet afhankelijk te zijn van Lozano.”
De chef sport kwam ook nog terug op de leiding van PSV die afgelopen week in beroep ging tegen de rode kaart van Hirving Lozano: “De leiding van de club met de directieleden Marcel Brands en Peter Fossen en in mindere mate trainer Phillip Cocu piepten echter als kinderen beroofd van hun favoriete speeltje. Terwijl er niets op de schorsing van Lozano viel af te dingen. Wellicht speelde het trio een rol om de spelersgroep te beschermen en de aandacht af te leiden van negatieve gedachten. Zelfs in dat geval paste het vertoonde gedrag niet bij beleidsbepalers van topclub PSV en zeker niet bij Brands, Fossen en Cocu persoonlijk.”
Driessen ziet echter wel een mogelijk positief gevolg van de tuchtzaak: “Naar Lozano toe is dit paaigedrag wellicht positief. Het verhoogt de status van de Mexicaan en kan zijn binding met PSV versterken als hij ziet dat iedereen binnen de club – inclusief directie – wordt gemobiliseerd om hem zo snel mogelijk aan het spelen te krijgen. Iets dat zich in de toekomst kan uitbetalen bij eventuele contract- of transferonderhandelingen.”
De column wordt wel weer met een positieve noot afgesloten: “Daarom verdienen alle PSV’ers, maar vooral Arias, Bergwijn, Van Ginkel, De Jong en speciaal Lozano’s vervanger Pereiro het om de schijnwerpers op zich gericht te krijgen. Juist zij zorgden ervoor dat PSV in Rotterdam zonder de ’onmisbare’ Lozano een reuzenstap maakte richting de landstitel. Het team van PSV vertoonde het onverstoorbare uiterlijk van kampioenskandidaat nummer één en gaf daarmee het goede voorbeeld aan de beleidsbepalers in Eindhoven.”
