Het kalenderjaar 2020 is voor PSV dramatisch begonnen. De nederlaag in Breda is na de remise in Venlo keihard aangekomen bij de achterban van de club. Maar was de ondergang in het bekertoernooi heel verrassend te noemen?
Eigenlijk niet. PSV is met het huidige beleid momenteel een stuurloos schip geworden zonder enig idee of perspectief. De club oogt apathisch. Zowel op het veld als naast het veld. De directie plakt pleisters op wonden zonder een goed verband aan te leggen of met een plan te komen om wonden te voorkomen. De spelersgroep oogt evenzo apathisch en behoeft buiten Eindhoven al helemaal niet om een boodschap gestuurd te worden. De laatste (competitie) uitwedstrijd werd in september gewonnen. Wat is nu precies het plan dat trainer, staf en directie voor ogen hebben?
PSV is niets maar dan ook niets opgeschoten met het ontslaan van Mark van Bommel. PSV won van PEC Zwolle, ontsnapte ternauwernood aan een bizar slecht resultaat tegen GVVV maar won verder geen enkele wedstrijd onder Ernest Faber. Is dat heel verrassend te noemen? Nee, want de opvolger van Mark van Bommel heeft geen enkel plan en gebruikte het trainingskamp in Qatar om iedereen nog eens aan het werk te zien zonder gericht te trainen op vastigheden.
Ernest Faber lijkt zonder enig idee en plan aan de tweede seizoenshelft te zijn begonnen. Faber husselt wat met de opstelling en kiest wekelijks voor andere spelers maar Rosario staat als eerste speler op het wedstrijdformulier. Doan mag dan weer beginnen en is dan weer reserve, om later te mogen invallen. Hendrix is in Qatar even de nummer tien en in Venlo reserve om enkele dagen later in Breda weer als controleur achter de verrassende nummer tien Thomas te spelen. Dit steeds opnieuw en opnieuw in combinatie met de al maanden ongekend zwak spelende Pablo Rosario. Er is geen enkel plan om de tegenstander de wil op te leggen.
Precies dat wat Mark van Bommel te verwijten viel in zijn laatste maanden als PSV trainer, met als verschil dat van Bommel zijn spelers wél coachte en opzweepte langs de lijn ten einde een beter resultaat te behalen. Faber oogt apathisch en wist in Breda niets maar dan ook niets toe te voegen aan zijn dolende spelers. Na afloop van de grote afgang in Breda wist de coach wél wat hij moest zeggen. Hij haalde flink uit naar de spelers na vrijwel 90 minuten lang met zijn armen over elkaar te hebben gezeten. Ernest Faber heeft geen plan met het huidige PSV en dat is precies wat de directie van de club ook kwalijk valt te nemen. Er lijkt te worden regeert op basis van het ‘ons kent ons’ beleid.
Mark van Bommel vraagt in de zomer van 2018 om twee assistenten uit eigen stal, de directie geeft toestemming en ontslaat de ervaren onafhankelijke assistent Ruud Brood. Mark van Bommel vraagt tevens om twee spelers uit de Australische selectie die hij de maanden daarvoor onder zijn hoede had, de directie geeft toestemming waar de scouting het niet eens is met deze beslissing. Mark van Bommel vraagt om een gelouterde adviseur, de directie geeft toestemming Bert van Marwijk aan de staf toe te voegen.
Mark van Bommel wordt na anderhalf jaar lijden uit zijn functie ontheven. Op dat moment heeft de club een ideaal moment voorhanden om een plan te smeden de crisis te gaan bezweren. Sterker nog, dat plan moet op dat moment na een wel overwogen ontslag gereed zijn. Het plan heet Ernest Faber, die we op dat moment al niet kunnen aanduiden als een trainer met een echt gerichte werkwijze of als ervaringsdeskundige een vastgelopen groep spelers uit het slop te trekken.
Ernest Faber wil nieuwe assistenten en draagt ‘bekenden’ Adil Ramzi en later Boudewijn Zenden voor. Is het een gebrek aan ambitie, een ‘ons kent ons’ beslissing of het toestaan van het samenstellen van een opnieuw onervaren staf? De directie willigt de wensen in ieder geval meteen in. Tussendoor belt Faber met Hiddink, die natuurlijk altijd welkom is, maar op zijn beurt uit zijn netwerk René Eijkelkamp weer inbrengt. De directie stemt weer in. Tot dan kunnen we dit beleid niet anders betitelen dan het ‘ons kent ons’ beleid.
In de tussenliggende periode laat Ruud Hesp voor de tweede keer dit seizoen zien dat er vraagtekens rond zijn werkwijze kunnen worden gesteld, met een heuse dubbele keeperssoap tot gevolg. De directie van de club houdt zich stil en laat Hesp zijn gang gaan. Tussendoor halen anonieme leden van de medische staf in het NRC hard uit naar Mark van Bommel en de directie stopt het incident, wat totaal niets des PSV’s is, in de doofpot in plaats van op te treden.
Begin januari zit het seizoen voor PSV er al helemaal op en kan de club die normaal altijd tot diep in het voorjaar om de prijzen speelt, als stuurloos schip worden aangeduid. Een stuurloos schip waar zowel directie, als trainer en staf in niets laten zien een goed en duidelijk plan te hebben de club uit de diepe crisis te kunnen halen. Een stuurloos PSV schip wacht zware lente maanden en schreeuwt om een type Louis van Gaal als trainer.
