De krant begint als volgt: Soms lijkt dit PSV in zijn Europese gevechten op de karakterploeg van 1988. ,,Er zijn zeker raakvlakken,” beaamde Berry van Aerle nog voor de knappe 0-0 tegen Manchester United.
Hector Moreno is de verdedigende evenknie van Ivan Nielsen. Op het middenveld brengt Andrés Guardado de routine en het gif van Sören Lerby. Luuk de Jong is een spits à la Wim Kieft, terwijl Santiago Arias de flank afdweilt in de stijl van Berry van Aerle.
Ja, wie een beetje zijn best doet, komt best een eind in een vergelijking tussen het huidige team van PSV en de illustere ploeg van 1988. Ook supporters legden laatst een speelse link. Bij de thuiswedstrijd tegen Wolfsburg hielden ze een sfeeractie. Ze vormden over de hele lengte van de tribune een levend mozaïek met de tekst ‘Remember 1988’.
“Er zijn zeker wel raakvlakken ja, als je de namen en types zo tegen elkaar afzet,” beaamt Berry van Aerle, tegenwoordig scout bij PSV. Deze week schoof Van Aerle aan bij PSV-tv voor een voorgalm op de CL-wedstrijd tegen Man United. Hij vertelde over zijn eigen herinneringen aan grote Europese wedstrijden. Hij stond normaal dus op de flank, maar op Europese avonden haalde de trainersstaf hem graag naar het centrum om in de mandekking te spelen. Van Aerle: ,,Stond je daar te buffelen tegen topspitsen zoals Butragueño van Real Madrid.”
In 1987 was hij net bij PSV teruggekeerd na een verhuur aan FC Antwerp. ’88 werd het jaar van zijn internationale doorbraak. Mooi was dat Butragueño hem na de twee halve finalewedstrijden in de Europacup 1 speciaal vernoemde. In plat Helmonds: ,,Hij zei: ‘Poeh, die Van Aerle, ik kon ‘m nog nie. Maar nu vergeet ik ‘m ook nooit nie.’
Die spirit, een houding van schijt aan alles, daar hoopte hij nu weer op voor de slag op Old Trafford. Dat internationaal onbekende PSV’ers zoals Brenet of Hendrix ook van zich af zouden durven bijten. ‘Geen ontzag tonen, gewoon erop kletsen. Dan valt er echt wel iets te halen voor dit team.’
En zo ging het woensdag dus, op een fraaie avond in het Theatre of Dreams. Hendrix speelde zonder schroom en veroverde veel ballen. Brenet soleerde zelfs een keer brutaal door de Engelse verdediging. ,,Dit was een teamprestatie om trots op te zijn,” zei Phillip Cocu, de trainer die in de coach van het PSV van ’88 (Guus Hiddink) zijn leermeester heeft.
En nu begint het grote verheugen op de laatste poulewedstrijd. Op 8 december thuis winnen van CSKA Moskou en PSV schrijft nieuwe historie. Maar: het kan ook helemaal anders gaan. PSV kan nog steeds overal naast grijpen. Als de Russen straks winnen, dan bekert PSV zelf niet eens door in de Europa League. Dan resteert ondanks alle lof en alle heroïek de laatste plaats in de poule.
