Columnnist Justus Dingemanse schrijft voor Voetbalzone de volgende column over Memphis Depay en Wijnaldum.
Afgelopen zomer vertrokken de twee sterspelers van PSV na het lang verlangde kampioenschap naar Engeland. Aanvoerder Georginio Wijnaldum verkaste voor het bedrag van twintig miljoen euro naar Newcastle en teamgenoot Memphis Depay ging voor liefst 34 miljoen naar Manchester United.
Inmiddels hebben beiden hun eerste seizoen in de Premier League erop zitten en voor beiden zal hun debuutjaar niet geworden zijn wat ze ervan gehoopt hadden. Manchester United liep teleurstellend Champions League-voetbal mis en Newcastle United degradeerde roemloos uit de Premier League.
De karakters van beide jongens kunnen niet verder uit elkaar liggen. Memphis kende een moeilijke jeugd en kreeg bij zijn clubs al snel het stempel lastig opgedrukt. Met behulp van een mental coach wisten ze hem in Eindhoven de levensstijl van een prof aan te meten, maar van binnen is hij nog altijd een jongen van de straat die dol is op uiterlijk vertoon. Gini hoor je in tegenstelling tot de meeste andere voetballers nooit over dure auto’s en mooie vrouwen. Hij vertelt liever met glimmende ogen over zijn lieve oma bij wie hij opgroeide.
Na zijn vertrek bij Feyenoord leverde hij niet alleen een transfersom van vijf miljoen euro op, maar doneerde hij ook nog eens een fors bedrag aan opleidingsinstituut Varkenoord, waar hij zijn opleiding genoot. Het schetst het dankbare karakter van de middenvelder, die inmiddels is uitgegroeid tot troetelkind van de vaderlandse voetballerij.
Louis van Gaal en de fans uit Manchester hadden grote verwachtingen van Memphis, maar hij toonde in zijn eerste Engelse jaar slechts bij vlagen zijn klasse en rechtvaardigde daarmee niet de duurste speler uit de Eredivisie ooit te zijn. Naar gelang het seizoen vorderde werd er steeds meer op zijn speelminuten beknibbeld en zijn totaal van zeven goals in alle competities is nog geen derde van het doelpuntentotaal waartoe hij in zijn laatste jaar bij PSV kwam. De Britse tabloids benoemden hem in de winterstop tot de op één na grootste miskoop van het jaar, achter Radamel Falcao, en smulden van ieder feestje waarop hij gesignaleerd werd en de bijzondere outfit die hij aantrok. De 22-jarige linksbuiten werd dit jaar door schade en schande wijs en heeft nog voldoende tijd zijn status als vedette te herstellen, maar of dit in het rode shirt van United zal zijn is nog maar de vraag.
In tegenstelling tot Memphis was Wijnaldum dit jaar onomstreden bij de Newcastle United. Hij kwam in alle wedstrijden in actie en maakte als middenvelder het respectabele aantal van elf goals. Ondanks die scoringsdrift was hij echter nog niet de bepalende speler die hij in Eindhoven was. Met zijn vier goals in de thuiswedstrijd tegen Norwich City maakte hij zichzelf bij de fans onsterfelijk, maar er waren ook voldoende duels waarin de Surinaamse Nederlander onzichtbaar was.
Doordat Newcastle vrijwel het hele seizoen in degradatienood verkeerde, werd het team vaak teruggedrongen op eigen helft en Wijnaldum is bij uitstek juist een speler die met zijn passing en dribbels uitblinkt bij balbezit. Ondanks een paar ontsnappingsmogelijkheden wist Newcastle zich dit seizoen niet te handhaven en degradeert het naar de Championship. De laatste keer dat dit gebeurde was in het seizoen 2008/09. Destijds wist de club direct weer te promoveren, maar tegenwoordig zijn de financiële consequenties van degradatie een stuk ingrijpender.
Van de laatste vijftien degradanten uit de Premier League wisten slecht vier teams zich binnen een jaar weer terug te vechten naar het hoogste niveau. Iets wat Wijnaldum zich goed zal moeten realiseren, wanneer hij zich op zijn toekomst beraadt. Het verlaten van het zinkende schip zal niet goed voelen, hoewel zijn zaakwaarnemer vast zo verstandig is geweest daarvoor een clausule in te bouwen. Het trouw blijven aan de club die hem zoveel vertrouwen schonk zal desondanks voelen als een morele verplichting.
Wellicht dat het dilemma versoepeld wordt door het feit dat de club uit de havenstad zelf best afstand zou willen doen van Wijnaldum. Zijn speltype is vermoedelijk niet bij uitstek geschikt voor het kick and rush van een divisie lager en los van dit tactische aspect zal men met een nieuwe begroting op komst een mooie transfersom goed kunnen gebruiken. Ook qua salaris zal het behoorlijk schelen. Wijnaldum ligt namelijk nog tot de zomer van 2020 vast voor een salaris van naar verluidt vijf miljoen euro (!) per jaar. Voor Gini zelf zou dit carrière-technisch het beste zijn. Hij wordt begin komend seizoen 26 jaar en kan zijn beste jaren beter op het hoogste niveau actief zijn; niet in de laatste plaats omdat de bondscoach vermoedelijk niet wekelijks naar de Championship kijkt.
