Overwinning nummer zeventien kwam zaterdagavond ondanks een minder laatste kwarttier eenvoudig tot stand. De 3-1 zege is geen moment in gevaar geweest en bleek achteraf een magere afspiegeling van de verhoudingen op het veld te zijn.
Toch heerste er zaterdagavond enige onvrede over de manier waarop de wedstrijd werd uitgespeeld. Zo zag Joey Veerman wat solisme in het elftal sluipen maar overall was er na afloop toch sprake van blijdschap gezien het evenaren van het oude record uit seizoen 1987-1988. Peter Bosz gaf na afloop aan een trotse trainer te zijn, hoewel de oefenmeester ook uitsprak vrij chagrijnig te zijn over het laatste kwartier.
Voor Valentijn Driessen bleek het laatste kwartier aanleiding te zijn de zogenaamde ‘geïrriteerde reacties’ aan een nadere blik te onderwerpen. Driessen schrijft in De Telegraaf begrip te hebben voor die geïrriteerde reacties aan PSV-zijde.
“Regelmatig zie je trainers en spelers professioneel reageren als ze zich na een goede overwinning extreem kritisch hebben uitgelaten. Om iedereen met beide benen op de grond te houden”, schrijft Driessen in zijn column in De Telegraaf. “Voor de winterstop had Peter Bosz daar af en toe een handje van bij PSV. Na de 3-1 zege op Excelsior verlieten alle PSV’ers, op één na, mokkend het veld. Terwijl de ploeg met de overwinning het recordaantal zeges van het legendarische PSV van 1987/88 evenaarde.”
PSV startte voortvarend tegen Excelsior en legde prima spel op de mat. Binnen twintig minuten stond het al 2-0, terwijl er nog een goal werd afgekeurd. Luuk de Jong maakte er in de tweede helft met zijn derde van de avond nog 3-0 van, maar van enthousiasme was na afloop desondanks geen sprake bij zijn teamgenoten. “Wie de wedstrijd zag, begreep dat de onvrede bij de PSV’ers en Bosz niet gespeeld was”, stelt Driessen.
“Alleen spits De Jong liep rond met een big smile van oor tot oor. Hij maakte een hattrick en voegde zich bij de tien meest scorende spelers in de geschiedenis van de Eredivisie”, vervolgt Driessen. “Maar Guus Til baalde van zijn gemiste kansen en afgekeurde goal. Doelman Walter Benítez en Joey Veerman baalden van Til omdat hij te laat in actie kwam bij de tegentreffer van Excelsior. Veerman stampvoette als gevolg van het egoïsme bij zijn ploeggenoten na de 3-0. De verdediging schaamde zich dat het de Rotterdammers de laatste tien minuten drie grote kansen en een afgekeurde goal gunde. Malik Tillman begreep niet waarom zijn medespelers hem over het hoofd zagen als hij er veel beter voor stond om te scoren.”
Daar blijft het niet bij, zag de chef-voetbal van De Telegraaf. “De wissels waren teleurgesteld dat het elftal in elkaar stortte na hun invalbeurt. Dat het chagrijn overheerste, was direct zichtbaar na het laatste fluitsignaal. De geïrriteerde reacties waren niet gespeeld en op zijn plaats”, aldus een begripvolle Valentijn Driessen.
