Na Borussia Dortmund – PSV regent het in de Nederlandse media werkelijk van de zwart-wit conclusies en voetbalcliches.
Inmiddels zijn we drie dagen verder maar voor sommige journalisten dan wel analisten blijkt de uitschakeling van PSV tegen de inderdaad marginale Bundesliga-club niet te verteren te zijn in de zin dat er nog steeds de nodige statements gemaakt worden. Het heeft wel iets komisch, die journalisten annex analisten die elkaar napraten in hun wekelijkse column dan wel rubriek.
Valentijn Driessen, Wim Kieft, Wesley Sneijder, Rafael van der Vaart, de analisten van Ziggo, de analisten van RTL en vooruit, die van Vandaag Inside er nog bij. Echter ontbreekt Sjoerd Mossou nog in dat rijtje, zou Sjoerd Mossou zelf ook geconcludeerd kunnen hebben afgelopen dagen. En dus pakte de columnist dan wel journalist van AD Sportwereld ook nog even de pen om te delen hoe hij de achtste finale tussen Borussia Dortmund – PSV ervaren heeft.
Niets nieuws onder de zon, hetzelfde laken een pak, of verzin maar hoe we de analyse van Mossou moeten beoordelen. Wellicht dacht Mossou na een dag of drie alsnog niet achter te kunnen blijven met zijn analyse maar de cliches achterwege laten dan wel eruit snijden is in ieder geval niet gelukt. De goede journalist, zeker geregeld ook een goede analist die zich goed kan uitdrukken en verwoorden, vervalt wel in hele gemakkelijke kritiek.
Niemand van het vaderlandse journaille weet hoe het er na afloop in de kleedkamer van PSV aan toe is gegaan maar ook Sjoerd Mossou heeft zijn bedenkingen bij de mentaliteit van PSV. Dat beschrijft de columnist in het Algemeen Dagblad. Die conclusie valt nog ergens enigszins te rechtvaardigen als we naar het spelbeeld van de eerste dertig minuten kijken maar de ploeg van Bosz wordt vooral bekritiseerd naar aanleiding van houding en uitspraken na afloop van de achtste finale.
“Het misverstand is vaak dat het een beetje bij PSV hoort: geen stress. Heel graag willen winnen, maar dan wel binnen de cliché-kaders van een soort (komt-ie) typisch Oost-Brabantse gemoedelijkheid. Dat is niet zo. Al sinds Kees Rijvers is PSV vrijwel altijd een club van winnaars geweest, van slechte verliezers, van wolven in schaapskleding die je desnoods lachend doormidden schoppen.”
Vrij clichématig en vrij flauw wijst Mossou daarbij naar de instelling van spelers van weleer. “Søren Lerby, Mark van Bommel, Ruud van Nistelrooij: zacht van buiten, hard van binnen. PSV werd sinds de jaren 70 juist een topclub door nooit helemaal tevreden te zijn, door méér te eisen dan anderen. Na afloop overheerste woensdag het gevoel dat het ‘jammer’ was, het was een gezellige dag geweest in Dortmund, volgende keer beter, en we moesten vooral niet vergeten wat er allemaal wél goed ging. Daarin zat hem exact het probleem”, schrijft Mossou beneden zijn niveau, met betrekking tot het verwijzen naar ‘een gezellige dag in Dortmund’.
De journalist gaat verder in zijn column in het Algemeen Dagblad en blijkt nog niet klaar te zijn met uiterst flauwe praat bezigen. “Toch zag het er heel gek uit, vond ik, dit verkapte kampioensfeestje in Nordrhein-Westfalen. Waar was de ontgoocheling? Waar was de bittere woede? Waar was het ongeloof na het missen van een kans uit duizenden? Joey Veerman had meteen na afloop wat scherpe teksten, zoals meestal, trainer Peter Bosz stak grootmoedig de hand in eigen boezem, maar de algemene teneur liet zich ongeveer samenvatten met een bijna-vergeten regionale reclameslogan: ‘Zo. Nu eerst een Bavaria.’”
Ook Mossou kon niet achterwege blijven in het gebruiken van het woord ’trots’. Voor de volledigheid wijzen we maar weer naar de woorden die Bosz na afloop gebruikte in gesprek met de verzamelde media in de persruimte van het Signal Idun Park. Peter Bosz is niet trots en superblij met het bereiken van de achtste finale en het stranden in die achtste finale. Peter Bosz gebruikte het woord ’trots’ enkel en alleen om aan te duiden dat het terugkomen in een wedstrijd na zo’n slecht begin hem tot tevredenheid wist te stemmen.
Net als de eerder genoemde journalisten en analisten wijst ook Mossou weinig origineel naar dat specifieke uitgesproken woord van Bosz na afloop, in plaats van dit woord in zijn context te houden en niet uit verband te trekken. “Een gevoel van trots overheerste bij veel PSV’ers, blijkbaar”, aldus Mossou, die zijn teleurstelling over de Europese exit van PSV als volgt afsloot:
“De onvoorstelbare janboel in het eerste halfuur, de zweem van vrijblijvendheid na rust, dat doe-maar-een-dotje-voetbal van Hirving Lozano, de zo modale tegenstand van godbetert Niklas Süle & co: als kijkspel had het stilaan iets ondraaglijks”, aldus Sjoerd Mossou in zijn column in het Algemeen Dagblad.
