De wedstrijd tegen het dapper spelende Turkije is nog geen 40 seconden onderweg of Memphis Depay heeft al een keer balverlies achter zijn naam staan.
Bijna twee keer balverlies overigens maar door wat ‘zaalvoetbal-gefrommel’ van Memphis ontstaat er bijna een heuse kans voor Oranje. We hebben afgelopen seizoen te weinig wedstrijden van Atlético Madrid gezien om te kunnen beoordelen dan wel concluderen of de aanvaller uit Moordrecht zichzelf in Madrid ook schuldig maakte aan veelvuldig balverlies.
In Oranje is het in ieder geval niet meer bij te houden en loopt het de spuigaten uit. Memphis Depay ergert de Nederlandse voetbalfan tot en met. Met zijn zo nu en dan vreselijk slappe spel en weinig inspirerende houding maakt de voormalig PSV’er zich in niets populair. Wat is er met Memphis aan de hand, wat zit hem dwars of wat speelt er?
Zoals Xavi Simons geen rechtsbuiten is, is Memphis Depay geen spits. Maar er is meer. Een voetballer van het nationale elftal die zich op deze manier weet te manifesteren, in houding en gedrag, roept de twijfels en irritaties als vanzelf over zich af. Natuurlijk, Oranje is met hangen en wurgen door en dat is het belangrijkste maar van harte ging het natuurlijk niet. Nederland is nog maar twee zeges verwijderd van de Europese titel, nadat de ploeg van bondscoach Ronald Koeman in de kwartfinale van EURO 2024 afrekende met Turkije maar kun je op deze manier, want Oranje is een labiel elftal, de strijd aangaan met een zogenaamd A-land als Engeland?
Oranje is in alles de betere dan het strijdende Turkije maar wat was het een zware bevalling voor de ploeg van Koeman, dat op een niet verwachte 0-1 achterstand kwam in Berlijn. Na rust kwam Oranje helemaal terug in de wedstrijd en knokte zich met een 2-1 zege voor het eerst in twintig jaar bij de laatste vier op een EK. Gek genoeg en toegeven, speelde Memphis Depay een veel betere tweede helft. Onverwacht knokte Memphis zich terug in de wedstrijd met goed combinatiespel en meer activiteit. Kortom, een prima wedstrijddeel van de voormalig PSV’er.
Toch ergert voetbalminnend zich kapot aan de aanvaller, die eigenlijk in niets een spits is. In de tweede helft speelde Memphis als een verkapte tweede spits naast en rond de veel energiekere Weghorst maar bleek hij ook geregeld als een nummer tien te spelen. Memphis zakte in, zwierf, knokte zich terug in de wedstrijd maar was vooral actiever en energieker dan in de eerste helft. Waarom, wat is er aan de hand met zo ongeveer de meest getalenteerde aanvaller die Nederland rijk is? Hoe dan ook doet Memphis toch gewoon precies wat hij wil. Is dat wenselijk op een internationale eindronde? Nee, in niets.
Een corner buitenkant voet nemen? Als Memphis daar zin in heeft, laat hij zich niet tegenhouden en niemand maakt hem iets. Oranje is door naar de halve finale van een groot toernooi maar vraag niet hoe. Oranje is halve finalist en jaagt overduidelijk op de finale in Berlijn maar wat gaat Ronald Koeman doen met zijn aanval in Dortmund? Het werkt niet met Memphis in de spits, zoveel is zeker. Memphis solliciteert naar een plaats op de reservebank maar het kan nog altijd; een hoofdrol voor Memphis in Oranje. Of is het ijdele hoop?
