Willem van der Veer is misschien wel de bekendste supporter van PSV.
Zijn naam doet bij veel fans niet direct een belletje rinkelen, maar hij zit ieder jaar in het stadion, steevast gehuld in knellend thuisshirt met korte mouwen, een digitale camera rustend op zijn buik. Er kan geen wedstrijd voorbijgaan of hij komt wel in beeld, intens meelevend.
De spelers van PSV zijn echter niet heilig voor Van der Veer, zo vertelt hij in gesprek met Voetbal International. Xavi Simons merkte het vorig jaar, toen de supporter hem na een training vroeg wat shirtjes te signeren. “Ik legde hem uit dat ze bestemd waren voor goede doelen.
“Jaja, dat zeggen ze allemaal”, reageerde Simons. Hij wilde hij geen tijd voor vrijmaken. Een week later wilde hij alleen haastig meewerken. Ik vroeg of we het binnen even netjes konden doen, kwestie van vijf minuutjes. Deed meneer daar weer moeilijk over. Toen ben ik ontploft en zei: ‘Ik loop al vijftig jaar rond bij deze club. Wie denk jij wel niet dat je bent, snotneus?’”
Van der Veer kan weinig begrip opbrengen voor de houding van Simons. ‘Jij voetbalt bij PSV, een familieclub, een warme club. Dan maak je tijd voor de supporters. Dat hoort erbij in Eindhoven. Doe normaal.”
Van der Veer is veel beter te spreken over iemand als Joey Veerman. ‘Die is altijd benaderbaar, doet nooit moeilijk. Toen die vorig seizoen eens wat shirts van me signeerde en Xavi langsliep, kon ik het niet laten: ‘Kijk, zó kan het ook.’ Ja, dan ben ik vervelend. Ik leg de lat hoog voor mezelf, dat doe ik ook voor de spelers.”
