Boy Waterman keerde speciaal voor PSV terug naar Nederland: ‘We wilden helemaal niet terug’

Boy Waterman is in de PSV-selectie vaak het cement tussen de stenen. De ervaren prof geldt bij PSV als leermeester van zowel de keepers als de spelers, jong en oud.

Waterman is inmiddels 39 jaar, maar is tegelijkertijd nog altijd niet klaar met zijn carriere. Waterman voelt zich als een vis in het water bij PSV. De ervaren keeper is blij dat hij vorige zomer terug kon keren in Eindhoven, al moest hij er wel even over nadenken. Waterman legt uit hoe zijn terugkeer naar PSV vorm kreeg.

“Toen PSV mij benaderde met de vraag of ik terug wilde komen, heb ik wel even moeten nadenken. Natuurlijk was ik vereerd en vond ik het mooi dat de club aan mij dacht, maar eigenlijk wilden we helemaal niet terug naar Nederland”, zegt Waterman in gesprek met het medium de PSV Supporter.

“Met mijn vrouw heb ik tien jaar in het buitenland gewoond en mijn zoontje is op Cyprus geboren. Maar ja, als dan PSV komt, dan ga je toch twijfelen. En uiteindelijk heb ik volmondig ‘ja’ gezegd”, zegt Waterman.

Bij PSV is hij derde doelman maar wel tot zijn tevredenheid. Waterman is een mentor en dat is na wedstrijden vaak goed te zien als Waterman zich meteen tussen zijn collega’s begeeft. Waterman coacht, praat en luistert.

De doelman zal niet vaak als eerste doelman opereren dit seizoen, zoals dat vorig seizoen ook het geval was. “Dat was ook meteen duidelijk. Voordat ik tekende, heb ik uitgebreid gesproken met John de Jong en Ruud van Nistelrooij. Ze hebben me toen uitgelegd hoe ze het zagen en welke rol ik daar in kon spelen.”

Waterman gaat verder: “Ik moest dus wel een knop omzetten, want dit betekende: niet meer spelen. En daar ben ik tevreden mee. Ik haal voldoening met elke dag mijn stinkende best doen op het trainingsveld en het begeleiden en scherp houden van Walter Benitez en Joël Drommel. Ik hoop dat ik die rol goed invul. Ik ben gewoon onderdeel van het team en doe hetzelfde wat de rest ook doet. Alleen speel ik niet”, aldus Boy Waterman over zijn rol.

“En uiteindelijk train je elke dag, om aan het eind van de week een wedstrijd te spelen. Dus daar heb ik wel even aan moeten wennen”, is Waterman eerlijk. “Als oudste binnen de groep heb ik nu ook heel andere gesprekken met de jongens en de mensen rondom het team, dan twaalf jaar geleden. En als het puur om de keepers gaat, probeer ik Walter en Joël nóg beter te maken. Uiteraard samen met de trainers.”

Benitez en Drommel zijn niet zijn concurrenten, is Waterman duidelijk over de situatie onder de lat. “Dus als ik ze nog iets kan bijbrengen, zou dat mooi zijn. Om ze misschien ook te behoeden voor bepaalde valkuilen. Om te praten over het keepersvak en wat er allemaal bij komt kijken. Je bent als doelman toch een eenling. Met Joël heb ik hele gesprekken gehad, toen hij op de bank kwam te zitten. Hij werd binnengehaald als groot talent, maar het liep niet helemaal zoals hij hoopte. Tegelijkertijd moet het niet te geforceerd zijn. Het moet vanzelf gaan. Walter en Joël moeten niet het idee krijgen van: ‘daar heb je hem weer’”, is Waterman van mening.