Groeten uit Alkmaar…
Goedemiddag kampioenen. Of moet ik toch met iets anders beginnen. Wat het begin van mijn nieuwe column ook is, ik wil toch even terug naar zaterdagavond.
Zaterdag 8 april 2018: prachtig weer, een dag om te genieten. Dat deden we. Iedereen op zijn manier. Ik en andere voetballiefhebbers hebben gisteren de grote Engelse derby tussen Manchester City en Manchester United gevolgd. Guardiola tegen Mourinho. City stond met 2-0 voor en toen gebeurde er iets wat niemand meer had verwacht. United won met 3-2. Mourinho won van Guardiola met 3-2. Het gezicht van Mourinho moest je gezien hebben. Het was prachtig. Zo iets gaat de geschiedenis in.
Ik blijf nog even op die zaterdag hangen. Alkmaar 19:45 uur begon de wedstrijd van de avond. De wedstrijd tussen AZ en mijn PSV. Ik had in mijn hoofd een scenario hoe deze wedstrijd zou kunnen lopen, maar zo ging het niet. Gelukkig niet. Gezien de 1e helft was ik nog niet overtuigd van de kampioenskwaliteiten van mijn club. Een aantal kansen van beide teams, maar net niet. Het afgekeurde doelpunt van Luuk de Jong, wel terecht, was het hoogtepunt van de 11 uit Eindhoven. Een goede redding van Daniel Schwaab voorkomt een voorsprong van de thuisclub. Agressief spel van AZ en afwachtend spel van PSV was het beeld van de 1e helft. Na 45 minuten stond op het scorebord nog steeds 0-0.
De 2e helft begon en PSV stond zomaar met 2-0 achter. In de 53 minuut kwam AZ via Weghorst op 1-0 en nog geen 10 minuten later stond AZ zelfs 2-0 voor. “Niet te geloven” zou Koert Westerman zeggen. Vanaf dit moment had ik op eens geen zin meer om de wedstrijd verder te kijken, maar toch deed ik dat. Toen dacht ik, Wout Weghorst heeft echt een fantastische periode in zijn leven. Hij is geselecteerd voor de Oranje en nu beslist hij met 2 doelpunten de wedstrijd van zijn club. Hoe mooi kan dat zijn. De wedstrijd ging door en ik kon niet langer met die gedachten blijven zitten. Als ik me niet vergist, vroeg ik mijn vrouw nog hoe zeg je dat? “Wonderen zijn de wereld niet uit”. En wat denk je? Mijn PSV had iets meer dan 5 minuten nodig om de wedstrijd te kantelen. Van 2-0 achterstand via Pereiro, Lozano en van Ginkel tot een overwinning komen was echt ongelooflijk. Nu ik dit schrijf vraag ik me zelf af; hoe kon dit gebeuren? Het antwoord is: ik weet het niet. Het onderbouwen kan ik proberen. De statistieken zijn leuk en nuttig, maar meestal achteraf. Ik ga er een paar noemen. PSV had gedurende de wedstrijd 53% van de duels gewonnen. PSV heeft 24 keer op doel geschoten en AZ 13 keer. PSV kreeg 8 corners en AZ 6. Wie minder naar de cijfers kijkt, kan misschien beter de woorden van Johan Cruijff nog een keer in de mond nemen: “Je moet altijd zorgen dat je een doelpunt meer scoort als je tegenstander”.
Mijn PSV heeft een belangrijke overwinning geboekt en we mogen niet moeilijk gaan doen, maar zo is het niet. Zeker niet. Zal ik even beginnen over die discutabele penalty? Misschien kunnen we ook over de 2e gele kaart van Ron Vlaar hebben. De heer Blom is niet mijn favoriete scheidsrechter, maar ik mag niet mopperen. Nee, dat laat ik aan John van de Brom en Ron Vlaar over. De heren van AZ waren woedend en op het gegeven moment niet meer realistisch. ‘Dat is voetbal’, zou ik zeggen. Volgens mij moet John de Brom beginnen bij zijn eigen team en daar een boosdoener gaan zoeken. Kevin Blom noemen en hem schuldig stellen voor verlies van zijn club, vind ik persoonlijk een goedkope uitspraak.
Normaal ben ik ook kritisch op mijn eigen clubje. Dat kan ik nu ook doen. Wat deed Cocu tot de 74 minuut? Dat weet ik niet. Volgens mij wist Cocu dat zelf ook niet. Cocu wisselde Ramselaar voor Malen en vanaf dit moment ging het goed. Uitstekend, kunnen we achteraf constateren. Ik hoorde vanochtend in het FOX programma De tafel van Kees Toon Gerbrands nog zeggen:” Het enige dat meetbaar is in sport is winst en verlies. Als je voldoende wint, dan ben je de beste.” Moet ik me nog druk maken? Nee, dat doe ik niet. Mijn advies aan jullie ook, niet druk maken. Ga naar buiten, geniet van de mooie dag. Ga iets leuks doen met je familie, met je kinderen, met je vrienden. Dat ga ik ook doen.
Ik wens jullie allemaal een fijne zondag en tot over een week. Wie weet, misschien zijn we dan al kampioen…
@AmerBNL
