Op karakteristieke wijze refereert AD columnist Sjoerd Mossou aan de rust rondom de Herdgang en daarmee rond PSV, waardoor spelers als Guardado en Moreno kunnen excelleren.
Andrès Guardado woont in Waalre, en voorheen woonde hij in Knegsel, ietsje verderop. Over de Mexicaanse middenvelder van PSV bestaan weinig meeslepende verhalen, maar soms zijn de details al mooi genoeg. Knegsel. Dat ligt vlakbij Bladel, Vessem en Wintelre. Waalre? Iets ten westen van Aalst en Ekenrooi.
In Knegsel ben ik ooit geweest, toen ik verdwaalde tussen Reusel en Netersel, in het tijdperk vóór het navigatiesysteem. Ze hebben er niet alleen een kerk, maar ook een eetcafé, waar je tegenwoordig – heel exotisch – een ‘Mexicaanse spies’ kunt bestellen. (Dat is een vers gemarineerde biefstukspies met tomaat, ui en paprika, geserveerd met tortillachips en salsasaus.)
Guardado schijnt nu volmaakt gelukkig te zijn in Waalre, een dorp met 5.700 mensen, vergelijkbaar met een gemiddeld flatgebouw in Guadelajara – en ik begrijp dat wel. Voor de gein moet je eens een uurtje gaan rondrijden in die contreien, tussen de bossen en de heides door, met ‘Brabant’ van Guusje Meeuwis op de speakers. Voor even wil je er nooit meer weg.
Veel mensen hebben zich in de loop der jaren het hoofd gebroken op het klassieke vraagstuk: waarom kopen Ajax en Feyenoord altijd de verkeerde spelers – en PSV juist de goede? Daar zijn meer redenen voor te bedenken natuurlijk, maar de belangrijkste wordt vaak vergeten. Die luidt, heel simpel: Knegsel. Of een equivalent daarvan, want Mateja Kezman woonde met veel succes in Nuenen, en Ronaldo woonde pal naast het gemeentehuis van Eindhoven.
Bij Ajax hadden ze jarenlang de onzalige gewoonte om nieuwe aankopen onder te brengen in Diemen-Zuid, bij voorkeur in koude, kale nieuwbouwhuizen met lamellen voor de ramen en laminaat op de vloer.
De teammanager reed een keertje mee naar de dichtstbijzijnde IKEA, trakteerde op gehaktballetjes, bestelde een kunstlederen bankstel (model ‘Klippan’) en klaar was Kees. Ajax wenste de nieuwe aankoop nog veel succes – en vooral: heel veel plezier!
In film ‘Becoming Zlatan’ krijg je een mooi beeld van die mores. De documentaire schept een beklemmend beeld van Zlatans eerste profvoetbaljaren, met één heel duidelijke moraal: wie zelfs de treurigheid van Diemen-Zuid overleeft, kan de hele wereld aan. De meeste Diemense Ajax-aankopen mislukten faliekant, uiteraard, ongeveer zoals dat bij Feyenoord ook altijd gebeurde. Daar hadden ze ook zo’n fabuleuze uitvalsbasis voor buitenlandse, vaak jeugdige aankopen: het Zuidplein.
Dat is net zoiets als Diemen-Zuid, maar dan in een hoogbouwvariant, met een winkelcentrum zo gedateerd, dat de V&D er altijd moeiteloos tussenpaste. Dennis Kljoejev, Glaucio, Leonardo; ze kwijnden allemaal weg op het Zuidplein, maar het was wel lekker dicht bij de Kuip. (Er zit een goeie afhaalchinees bovendien – en met de gefrituurde kippenvleugels van Pasha Eetpaleis is ook niks mis.)
Nee, dan Knegsel en Waalre. Voor een jongen als Memphis was het veel te saai geweest misschien, maar voor die categorie spelers heb je Eindhoven-centrum nog. De beschermde, zachte, Noord-Brabantse variant op Rotterdam.
Een passende woonplaats vinden voor een voetballer is heus geen hogere wiskunde, maar het luistert nauw, dus het is raadzaam er op zijn minst even over na te denken. Romario huisde in een stille buitenwijk van Eindhoven, waar manager Kees Ploegsma – heel handig – pal om de hoek woonde.
Slapen ging er prima en als Ploegsma even niet keek, kon Romario er in alle rust een wipje maken met een leuke blonde huisvrouw uit Veldhoven of Valkenswaard.
U begrijpt waar ik heen wil. Als PSV straks van Atlético Madrid wint, dan is dat niet alleen een overwinning voor Eindhoven, maar ook voor Knegsel, Waalre, Nuenen, Wintelre, Vessem en Bladel.
