Pol van Boekel en zijn team maakte in Enschede een grove fout door PSV in Enschede een onterechte strafschop toe te kennen.
Dat feit valt simpelweg niet te ontkennen. Na afloop kon van Boekel dan ook niets anders dan door het stof kruipen en zijn fout toegeven. De scheidsrechter kende op aanraden van de VAR een strafschop toe aan PSV maar werd daar in de rust al op gewezen.
Na afloop herkennen en toegeven dat je fout zit is een normale reactie vanuit een scheidsrechter bezien. Maar hoe zit dat als je daar in de rust al op gewezen wordt en er dus nog een gehele helft te gaan is? Speelt het in het hoofd van een arbiter op om als het ware compensatie momenten te creëren voor de benadeelde ploeg?
Een arbiter zou daar niet gevoelig voor mogen en moeten zijn maar het speelt wellicht toch mee in het hoofd van menig leidsman. De nieuwe hands regels daargelaten, wees van Boekel wel heel erg makkelijk naar de stip in de tweede helft rond het moment van Gakpo en de handsbal. Ouderwets compensatiegedrag van een schuldbewuste scheidsrechter of zat van Boeken strak in het toepassen van de verder belachelijke nieuwe regels in de zestienmeter?
Terug naar het moment en waar het eventuele ‘compensatiegedrag’ vandaan zou kunnen komen want het bekijken van de beelden bracht hem dus op andere gedachten. “Ik zie daar voet op voet. Ik denk: ja, als je dat bewijs hebt en je stuurt het de huiskamers in, waarom moet je dan eigenwijs zijn? Dan is het gewoon een strafschop”, liet hij na afloop weten aan FOX Sports.
Bosch speelde in eerste instantie echter de bal, maar dat was de arbiter ontgaan, erkende hij na afloop. “In de rust zag ik dat, toen keek ik rustig de beelden na met een kopje thee erbij”, aldus Van Boekel. “Als ik dat gezien had op het scherm, dan had ik inderdaad geen strafschop gegeven”, aldus een schuldbewuste van Boekel, die zich misschien ook weer onbewust schuldig wist te maken aan zogenaamd ‘compensatiegedrag’ richting FC Twente.
