Aan de hand van een cijfermatige analyse van de basisspelers die in 2018 succesvol waren, ging VI deze week deze spelers af en stelde zo de plus- en minpunten samen.
Een viertal spelers sprong er cijfermatig dusdanig goed uit dat ze door VI werden uitgelicht en werden benoemd als belangrijke speler én steunpilaar waarop zowel het elftal van Mark van Bommel als het elftal van Phillip Cocu successen kon bouwen.
Één speler van de vier sprong er cijfermatig wél goed uit maar kreeg toch de nodige kritieken te verwerken waardoor zijn cijfermatige positieve balans eigenlijk naar een negatieve beoordeling omslaat. Het zal geenszins verbazen dat Gaston Pereiro de man is om wie het in dit geval gaat. Belangrijk in topwedsrijden maar evenzo vaak niet aanwezig, niet dominant genoeg en dus ook vaak minder tot niet waardevol.
Erick Guttierez kan op niets dan lof rekenen ondanks zijn toch nog geringe inbreng. De kwaliteiten spatten er immers vanaf bij de Mexicaan. Guti was over 10 wedstrijden slechts 432 minuten actief voor dit PSV maar al wel betrokken bij maar liefst zeven doelpunten. De technisch begaafde spelverdeler scoorde 3 keer en gaf 4 assists.
Luuk de Jong is dit seizoen de onbetwiste koning van PSV. Cijfermatig is de spits zeer belangrijk voor PSV. Met veertien goals en vijf assists is De Jong – hij scoorde ook drie keer in de Champions League – PSV’s meest waardevolle speler. Daarnaast won de Jong bv de meeste kopduels van alle eredivisie- en Champions League spelers. De Jong is ook de enige aanvaller die zoveel duels wint en daarmee ballen terug veroverd. Verder wordt Steven Bergwijn geroemd om zijn stijgende rendement sinds begin 2018. De rappe vleugelspeler rijgt de doelpunten en assist aaneen en lijkt letterlijk en figuurlijk niet meer te houden.
Uiteraard kan coach Mark van Bommel ook op veel complimenten rekenen. De coach heeft het vermogen zijn ploeg aanvallender te laten spelen dan voorheen het geval was, waarbij de kanttekening moet worden gemaakt dat van Bommel ook een andere spelersgroep heeft dan voorganger Cocu had. Wat van Bommel ook snel voor elkaar heeft gekregen is een elftal met veel teamgeest te creëren wat vrijwel nooit verzaakt. Het doelsaldo en aantal gescoorde doelpunten voor zijn daarvan het beste bewijs.
De kritiek van het weekblad op van Bommel zit ‘m dan ook vooral in het feit dat de performance langs de lijn nog wat te wensen overlaat. Daarin is zoals ook voor Cocu geldt de speler van Bommel gemakkelijk te herkennen. Van Bommel was als fanatieke middenvelder een terriër en maakte met menig tegenstander ruzie. Cocu daarentegen was de rust zelve en dat was de Eindhovenaar langs de lijn precies ook.
De vraag is daarom of van Bommel een vleugje van de stoïcijnse en immer rustige Phillip Cocu kan gebruiken? ‘Langs de lijn mag het richting arbiter, grensrechter, vierde man en de coach van de opponent wel een onsje minder’, schrijft VI.
