Daar is het bekende vingertje van Nico Dijkshoorn weer. Het vingertje van de foto. Nico aan het woord. De zestiger die aan tafel bij Vandaag Inside veel beter en leuker overkomt dan in zijn columns voor Voetbal International.
Nico Dijkshoorn zakt geregeld door de hoeven met zijn columns in Voetbal International. Het blijft apart, een zestiger die jonge mensen afvalt omwille van uiterlijke kenmerken. De vraag luidt dan ook opnieuw: Wat bezielt een zestiger dit soort in- en intrieste columns te schrijven?
Is de wil Johan Derksen te overtreffen echt zo groot, beste Nico? Zelfs aan tafel bij Vandaag Inside gebruikt men het woord ‘kanker’ niet om een standpunt duidelijk te maken of iets aan te zetten of te verduidelijken. Nico Dijkshoorn wel. Zoals gezegd, het is in- en intriest en heeft niets met cafepraat of satire te maken. Graag schuiven de heren van Vandaag Inside alle uitspraken waarvan men zelf best wel weet dat dit te ver gaat, onder het tapijt onder de noemer cafepraat of satire.
Nico Dijkshoorn richt zijn pijlen graag op Noa Lang. Is het niet omwille van uitspraken van Noa Lang, dan is het wel omwille van andere zaken rondom de aanvaller. Deze keer vindt Dijkshoorn het nodig Lang uit te maken voor dwerg. Jezelf als zestiger zo laten kennen en laten meeslepen in een column omwille van het graag willen brengen van cafepraat of satire, blijft interessant te analyseren. Kinderlijk is het, niets meer en niets minder.
In zijn nieuwe column in Voetbal International plaatst Nico Dijkshoorn allereerst een aanklacht tegen de hedendaagse voetballerij. Daarbij richt hij zich op ‘de aankomst van de spelersbus’ van PSV. De columnist zou liever een vechtpartij zien, schrijft hij in het weekblad, dat de woordkeuze van Dijkshoorn (Kanker) goed goed weet te keuren en toestaat.
‘Kom maar op met schoolpleingevecht in kleedkamer PSV’
Dijkshoorn wijst naar de zogenaamde ‘opgefokte gekte rond voetbalwedstrijden’, waar hij zelf door middel van trieste columns aan bij weet te dragen. “Kijk maar eens, een paar uur voor een belangrijke wedstrijd, naar de aankomst van een spelersbus. In grote, nieuwe stadions worden er sluizen gebouwd die het de supporters onmogelijk maakt om de spelers even de hand te schudden. Diep in de catacomben van zo’n blok beton met stoeltjes zie je ze wandelen, als pinguïns achter elkaar. Pinguïns met een koptelefoon op.”
Dijkshoorn wijst ook naar de kleedkamer, om zich vervolgens tot Luuk de Jong en Noa Lang te richten. Opnieuw tot Noa Lang te richten, wederom eentonig en voorspelbaar, Nico. “De echte hiërarchie in een een kleedkamer ontstaat wanneer je dat loslaat en de spelers zelf iedere week laat knokken voor hun plek in de kleedkamer”, gaat Dijkshoorn verder.
Luuk de Jong en Noa Lang
“Noa Lang op de vaste plek van Luuk de Jong. Luuk vlak voor Noa. ‘Weg, dwerg.’ Noa Lang antwoordt in een onbegrijpelijke taal die alleen binnen zijn hiphop-collectief Kankerhard Sowieso wordt begrepen. Luuk blijft staan. Daarna, eindelijk weer eens, midden in de kleedkamer een fijn schoolplein-gevecht. Luuk en Noa bewegingloos op de grond, allebei met de armen om elkaars nek geklemd”, vervolgt Dijkshoorn, die nog veel meer onzin weet aan te halen in zijn kinderlijke als even vrij schandalige column.
Allemaal niet zo erg, toch?!
Eerder kinderachtig dat je er weer zo op reageert. “Kanker” gebruik ik ook liever niet, maar als mensen dat zo graag doen…. “Dwerg” wordt anders gebruikt dan gesuggereerd. En waarom zou je een zestiger uitsluiten om voortaan een mening te mogen hebben?