Peter Bosz kende als hoofdtrainer van PSV een bijzonder goed kalenderjaar 2024.
De trainer uit Apeldoorn bracht PSV naar een next-level en behaalde zijn eerste prijs als hoofdtrainer in de Eredivisie. De coach heeft genoten van kalenderjaar 2024, van de festiviteiten rond de landstitel en van het spel dat zijn ploeg heeft gespeeld. Bosz benadrukt dat een nieuwe landstitel andermaal een grote prestatie zou zijn, zeker omdat het in het opvolgende seizoen van het kampioensseizoen is.
Bosz laat in gesprek met Voetbal International ook niet na te uiten zich voor een belangrijk moment wel degelijk te schamen. Het betreft één moment wat bij menig PSV-fan nog op de netvliezen staat. Dit moment deed zich voor in de Champions League-wedstrijd tegen Shakhtar Donetsk. In de slotseconden.
Bosz kreeg toen veel kritiek op zijn manier van juichen na de overwinning op Shakhtar Donetsk in de Champions League dit seizoen. Na de winnende goal van Ricardo Pepi in de slotfase, bleef de coach uit Apeldoorn stoïcijns op zijn stoel zitten. Het leverde Bosz bakken kritiek op. Die kritiek kan Bosz wel begrijpen. “Ik zat later naar die beelden van mezelf te kijken en dat zag er ook raar uit. Eigenlijk schaamde ik me daar ook wel voor. De hele bank sprong op, rende rond en ik vertrok geen spier. Ik heb daar ook nog geen verklaring voor.”
Toch komt Bosz wel met een verklaring voor deze manier van juichen. “De eerste was dat ik het gewoon niet kon geloven dat we nog van 0-2 naar 3-2 gingen. En een tweede verklaring kan nog zijn dat ik de mensen op de andere bank goed ken. Marino Pusic was bij Vitesse Onder-19 de trainer van mijn zoon Gino en Raimond van der Gouw was drie jaar mijn keeperstrainer bij Vitesse. Chris van der Weerden ken ik iets minder, maar hij heeft lang bij PSV gezeten. Zij zakten op dat moment in een ravijn en misschien was er bij mij iets onbewust van: ik ga dan niet als een idioot tekeer. Maar ik weet oprecht niet wat ik deed.”
Bosz geeft ook aan dat het niet meevalt echt te genieten tijdens wedstrijden die hij coacht, ongeacht in welke competitie het betreft. “Als we met 1-0 voor komen, dan roep ik een speler bij me om uit te leggen hoe hij beter kan staan. Ik ben constant bezig om het elftal verder te helpen. Mijn moeder zei vroeger al: ‘Peet, lach toch eens wat vaker, dat ziet er ook weer anders uit’. Echt genieten doe ik pas als ik thuis ben. Dan pak ik een goede sigaar en een glas rode wijn of whisky”, aldus de succesvolle coach.
