‘Simpele ziel’ Nico Dijkshoorn kan het niet laten en haalt weer uit naar Noa Lang

Nico Dijkshoorn heeft weinig maar eigenlijk helemaal niets met voetbalsupporters. Althans, met de beleving van een voetbalsupporter.

Dat vindt Dijkshoorn maar niets, mensen die emoties tonen door of met betrekking tot een voetbalclub. Bizar, vindt Dijkshoorn het. Een bizar tafereel, stelt Dijkshoorn geregeld vast. De manier waarop de columnist en criticaster van Voetbal International dat dan weer brengt, zijn woordkeuze daarin, laat je bijna doen geloven dat de gemiddelde voetbalfan achterlijk dan wel dom te noemen is.

Wat eigenlijk pas echt achterlijk en/of dom te noemen is, is mensen kraken dan wel bekritiseren omwille van uiterlijke kenmerken. Nico Dijkshoorn, inmiddels 64 jaar oud, is eigenlijk een simpele ziel te noemen. Waar mogelijk laat de columnist het namelijk niet na om mensen de grond in te trappen. Ja, vaak door middel van of omwille van uiterlijke kenmerken.

In zijn meest recente column in Voetbal International, begint Dijkhoorn leuk en aandoenlijk. Ok, het gaat wel weer over iemands uiterlijk en dat is gewoon zwak te noemen, wat de insteek van je column ook is. Erik ten Hag wordt door Dijkshoorn vergeleken met een parkeerwachter en een medewerker van een tuincentrum maar ach, het is nog redelijk onschuldig te noemen. Vervolgens richt Dijkshoorn zich op Ruud van Nistelrooij. Ook nog leuk en aandoenlijk want ‘de provincie’ wordt erbij gehaald. Van Nistelrooij is tegenwoordig assistent-trainer van United en tevens een boegbeeld, stelt een tevreden Dijkshoorn vast.

‘Ruud is kind van de club. Ruud is Manchester United. PSV was een tussenstap. De provincie is voor één of twee jaartjes leuk, maar Ruud hoort in de stad van Oasis, rokende schoorstenen en hijskranen’, begint Dijkshoorn. Vervolgens kan de columnist het weer niet laten Noa Lang er weer bij te betrekken. Enkele maanden geleden werd Lang door Dijkshoorn al stevig door de mangel gehaald. Het betrof destijds een schandalige column van de ‘simpele ziel’ die Dijkshoorn ons inziens is.

Je bent in feite een gewoon simpele ziel als je uiterlijke kenmerken betrekt bij het duidelijk maken van je standpunten. Satire of ‘moet kunnen toch’? Cynisme misschien of gewoon grappig bedoeld wellicht, klinkt het dan vaak vanuit de spreker of schrijver. Zo iets in de trant van ‘ach, kom op, een grapje moet kunnen’. Iemands uiterlijke kenmerken aanhalen om je standpunt kracht bij te zetten is simpel, not done, kwalijk en zo nog veel meer. Dijkshoorn is in ieder geval fan van de nieuwe functie van Ruud van Nistelrooij in Manchester maar Dijkshoorn geeft toch Noa Lang nog even een trap na. Zwak Nico, uiterst zwak.

‘Ruud is de lieveling die zijn trainer uit de wind gaat houden. Hij wordt de bliksemafleider. De man die Erik het komende seizoen min of meer onkwetsbaar maakt. Want zo werkt het. Als PSV het komende jaar als zesde eindigt en ze krijgen Ruud Gullit zo gek om als klankbord te fungeren, dan kan Peter Bosz jaren vooruit. Alleen al het idee doet mij stuiteren. Gullit op het trainingsveld met Noa Lang, die sowieso vindt dat niemand hem iets kan leren. Ruud, steeds maar weer: ‘Nog een keer, maar nu langzaam praten. Ik versta je niet.’ Daarna Noa Lang: ‘Je weet toch bro, hard, keihard broer, je weet toch zeker weten, ja toch, mattie, props voor mij makkieboy echt wel, niet dan, ja toch’, aldus Nico Dijkshoorn, die zich deze keer nog enigszins inhoudt ten opzichte van Noa Lang vergeleken bij zijn column van enkele maanden geleden.